Rebecca Szeto, aniden gelen bir fikirle kullanılmış boya fırçalarını güzel ve değerli sanat eserlerine çevirmeye başlamış. Boya fırçaları üzerine yaptığı kadın portreleri ile tüketim çılgınlığına bir eleştiri getirirken “İşsizlik & Emek Vermek-Değersiz Eşya & Hazine” gibi karşıt kavramları da birbirine karıştırıyor. Çalışmalarının başında 17’inci yüzyıl ressamı Velazquez’in Las Meninas tablosundan ilham almış ve materyal olarak mütevazı, ömrü tükenmiş, seri üretim malzemelerini kullanmış. Boya fırçasına yapılan portreler sanatçıya göre bir öze dönüş, konunun hem kendisi hem objesi olmak.
“Bu çalışmalar eski şaheserlerde kalan duyarlılığa bir saygı duruşu niteliğinde, o yüzden sadece modernist stil diye betimlenemez. Çalışmalar; politik (işsizlik-emek) ve tüketimi özendiren (çöp ve hazine) gibi kavramların gerçekliğini karıştırarak sonsuz bir döngü gibi görünen bu durumlara dönüştürücü eylemler ışığında kuşkuyla bakmamızı sağlıyor. Aynı zamanda fırça, sözcük oyunu için de uygun. Kadınların konu olduğu çalışmalar sanat tarihinde ne kadar çoksa kadınların fırça kullanarak bırakabildiği izler, bu ataerkil düzende o kadar azdır. Çalışmalarımda, her bir fırçayı tekrarlı ve yavaş bir şekilde yontarak portresini yapmaya çalıştığım bireyleri oluşturdum. Öngörüyle çalışarak, fırçanın katmanlı yüzeylerini çalışmaya ortak ettim ve nihai halini vererek insan formuna getirdim.”
Kaynak: Gaia Dergi
